Lieve mensen,
2020 is alweer voorbij. Het is moeilijk te geloven, maar het is toch echt zo. In plaats van trots terugblikken op een jaar vol prachtige voorstellingen, festivals, ontmoetingen, en zo meer, kijken we terug op een jaar waarvan we nooit dachten dat het werkelijkheid zou worden. Eind februari zaten we nog in Hamburg met een clubje internationale collega’s bij elkaar met verwondering te kijken naar wat in Italië aangekondigd werd. Mensen in ‘lockdown’, kinderen niet naar school, maar digitaal les, het openbare leven stil gelegd.
We konden toen niet bevroeden dat dit scenario in no time ook in Nederland werkelijkheid zou worden en dat Covid-19 iets meer dan alleen maar een griepje was. We hebben veel niet kunnen doen. Dat was aanvankelijk onwerkelijk en leverde veel werk op wat we liever niet hadden willen doen; het afzeggen van festivals, voorstellingen, werksessies etc. en de gevolgen daarvan. Rond de zomer werden we weer hoopvoller en hadden we onze eerste publieke presentatie in onze tuin; een hartverwarmend moment.
Na de zomer begonnen we vol goede moed en met frisse energie, maar die moed en energie werd aan alle kanten uitgedaagd, dag in, dag uit. Ik heb enorme bewondering voor de standvastigheid van onze makers, die ondanks almaar wisselende scenario’s bleven werken en denken in oplossingen. Daar zijn mooie dingen uit voortgekomen.
Op een rij zijn dat Warping Soul van Andreas Hannes, Stating the Obvious van Ingrid Berger Myhre, Pilot PC van Connor Schumacher, de podcast Practicing Dance Dramaturgy: Learning to learn gemaakt door Merel Heering & tyroneisaacstewart en FASE van Marta & Kim, een werk dat helaas nog niet in première heeft kunnen gaan, maar waar wel een mooie film van is gemaakt. En natuurlijk onlangs de drie solo’s voor FRESHLY MADE van Courtney May Robertson, Dane Badal en Ian Yves Ancheta.
Het afgelopen jaar hebben we het sinds eind april ook zonder onze Johan, onze zakelijk leider moeten doen. Dat was een groot gemis. Hij is in verband met zijn gezondheid al een hele tijd niet op kantoor en we missen hem, zijn kritische en analytische oog, zijn loyaliteit en zijn standvastig houden van het fort. Gelukkig gaat het inmiddels wat beter.
Er staat een nieuw jaar voor de deur, waarin wij als organisatie in beweging blijven. Niet alleen ontvingen we opnieuw structurele financiële ondersteuning van de Gemeente Rotterdam, ook mogen wij rekenen op een structurele ondersteuning vanuit het Fonds Podiumkunsten. Deze financiering is specifiek bedoeld om Connor Schumacher, Marta & Kim en Ingrid Berger Myhre continuïteit te kunnen bieden. We zijn blij met het vertrouwen dat hier zowel van het gemeentebestuur als van het fonds uitspreekt. We gaan een nieuwe, spannende periode in, waarin de organisatie gedragen zal worden door een ietwat uitgebreid team van samenwerkende collega’s en kunstenaars.
Nu we opnieuw een langere lockdown zijn ingegaan, hopen we je te kunnen blijven inspireren met een klein maar fijn Dansateliers Filmweekend. Geniet nog één keer dit jaar van de geweldige registratie van Pilot PC, bekijk de korte film die Paul Sixta maakte van FASE van Marta & Kim, kijk met ons terug op Stating The Obvious van Ingrid Berger Myhre en laat je meevoeren in de fantasiewereld van Le Faune van Joseph Simon.
We wensen jullie een fijne kerst en een mooi (en hopelijk rustig) uiteinde. Heel graag tot in het nieuwe jaar!
Warme groet, namens het team en de makers,
Kristin
