In zijn eerste dansfilm Le Faune keek de camera vanuit het perspectief van een spiekende teruggetrokken faun. In deze tweede film Chameleon draait Joseph Simon de camera om en brengt dit eenzame schepsel zelf in beeld, in de belichaming van een kameleon. Een dier vol ambiguïteit, fluïditeit en veranderende verlangens. Het zoekt en jaagt iets na. Via de texturen en kleuren duikt de camera onderhuids in een poging om het viscerale te verbeelden.