Een performance in een installatie, ergens tussen een tuin, een ziekenhuis en een begraafplaats. Twee jonge mensen verweven de verhalen van hun families. Omringd door een archief van persoonlijke documenten, verzameld door de jaren heen, zoeken ze hun weg door het landschap van verlies.
Ashley Ho (Singapore) en Domenik Naue (Duitsland) verweven tekst, geluid, dans en visuele poëzie in een nieuwe performance-installatie over verlies, rouw en loslaten.
In een wereld van snelle verandering voelt het alsof we collectief toekijken bij de ineenstorting. Als deel van een generatie die zich hyperbewust is van verlies, volgen we verandering obsessief, wetend dat het vastleggen van het heden ook alles benadrukt wat kan verdwijnen. Hoe bewegen we vooruit zonder vast te lopen in nostalgie of verlamd te raken door de angst om te verliezen?