‘It is thus not lack of cleanliness or health that causes abjection but what disturbs identity, system and order. What does not respect borders, positions, rules. The in-between, the ambiguous, the composite’ – Powers of Horror, Julia Kristeva
Onze vlezige lichamen scheiden een overvloed aan vloeistoffen in verschillende kleuren en consistenties af. We verliezen haar, huid, tanden en nagels met ons uiteindelijke en onvermijdelijke verval tot besluit. Ondanks de natuur van dit proces, streven maatschappelijke idealen van reinheid ernaar om deze realiteit te onderdrukken. In HUNTER wordt de staat van verstoting/afstoting met open armen ontvangen.
Samen met haar levensgrote dubbelganger presenteert Courtney May Robertson beelden waarin het monsterlijke en groteske triomfantelijk gevierd worden, en overdaad gekoesterd wordt. Het duo ontmoet elkaar binnen een samensmelting van pornografie, horror en melodrama; drie zeer fysieke cinematografische genres die vaak afgedaan worden als ‘low culture’. Echter vormen deze thema’s in HUNTER een plek waar ruimte is voor ongefilterde overgave en overdaad.