In zijn voorstelling HASHTAG (2016) tast Loïc Perela de grens af tussen ergens naar kijken, iets in je opnemen of ergens in verdwijnen. Hij verweeft virtuele beelden en dagelijkse realiteit met elkaar en speelt zo met ons gevoel van afstand: tussen mens en digitaal scherm, tussen performer en toeschouwer, tussen hoofd en lichaam.
Met het concept voor HASHTAG won Loïc Perelade prijs van de Nederlandse Dansdagen in 2015.
In transcendente momenten van de overgang van reële dansende mensen naar virtuele beelden vervagen de lichamen en worden de projectiebeelden belangrijker. [...] De lichamen vermenigvuldigen zich tot tollende sterren in het heelal. Het geheel krijgt af en toe kosmische allures.
Tuur Devens, 2016, Theaterkrant.nl
Met HASHTAG viert Loïc de kracht en breekbaarheid van het lichaam en nodigt hij het publiek uit om dat aan den lijve te ondervinden.