Nos Bida (wat ‘Ons Leven’ betekent in het Papiamentu) begon als een solo-performance van Shaquille George, gemaakt in het kader van hun afstuderen aan de opleiding Urban Contemporary Dance aan Fontys Hogeschool. Naast het maken van deze solo schreef Shaquille een scriptie over de zichtbaarheid en beeldvorming van zwarte hedendaagse dansers binnen het bredere dansveld. Dit onderzoek bracht diepgewortelde lagen van onderdrukking aan het licht, evenals de emotionele arbeid die komt kijken bij het bewegen door overwegend witte instituties in een zwart lichaam.
Nos Bida groeit nu uit tot een groepsvoorstelling met vijf zwarte queer performers, waaronder een dichter. Samen duiken ze in hun voorouderlijke archieven om verbinding te maken met een werkelijkheid die verder reikt dan het individu.
In plaats van één verhaal te vertellen, stelt deze volgende fase van Nos Bida vragen als:
Wat gebeurt er wanneer we ruimte maken voor meerdere waarheden?
Hoe dragen verschillende lichamen voorouderlijk geheugen – en hoe dragen zij verzet?
Hoe kunnen we samen navigeren in deze ruimte, waarin we onze verschillen eren én ons verbinden via gedeelde pijn en veerkracht?
“Dit project wil het krachtige culturele erfgoed zichtbaar maken dat onze voorouders ons nalieten – een erfenis die in ons voortleeft, maar nu nog sluimert en wacht om wakker gekust te worden.”
Beeld: JB Strijk