Nos Bida (wat Ons Leven betekent in het Papiamentu) begon als een solovoorstelling, gecreëerd door Shaquille George in het kader van hun afstuderen aan Urban Contemporary Dance bij Fontys Hogeschool. Naast het maken van deze solovoorstelling schreef Shaquille een scriptie waarin de zichtbaarheid en perceptie van Zwarte hedendaagse dansers binnen het bredere dansveld werd onderzocht.
Shaquille’s praktijk is geworteld in hun zelfontwikkelde bewegingsmethodologie Motiflux/Emotiflux. Hierin onderzoekt Shaquille de dialoog tussen emotie en het lichaam. Via meditatie en choreografie kanaliseren ze beeldtaal die verbonden is met voorouderlijk trauma en veerkracht – visioenen die hen de afgelopen jaren hebben geleid en telkens terugkeren in hun artistieke processen.
De onderzoeksvraag van deze nieuwe stap binnen Nos Bida luidt: hoe identificeren wij, als Zwarte lichamen, ons met wie wij zijn door de ervaringen van onze voorouders?
In de herfst van 2025 reist Shaquille naar West-Afrika – Senegal en Ghana, om historische locaties te bezoeken zoals Gorée Island en Elmina Castle, en om te leren van lokale gemeenschappen en tradities. Daarna reizen ze door naar Curaçao, om dezelfde route te volgen die hun voorouders ooit hebben afgelegd. Daar zullen ze meer leren over hun eigen voorouders door gesprekken te voeren met familieleden die daar nog wonen. Dit eerste deel van het onderzoek zal het werk zowel spiritueel als creatief verankeren. In de lente van 2026 brengt Shaquille de opbrengsten van deze reis mee terug naar de studio en start een residentie bij Dansateliers Rotterdam met een groep van vier performers. Samen zullen zij meditatie, improvisatie en collectief verhalen vertellen onderzoeken, waarbij elke performer hun eigen stem, verhaal en voorouderlijk geheugen in de ruimte kan inbrengen.
Beide fasen van het onderzoeksproces zullen worden gedeeld met het publiek van Dansateliers en Shaquille’s eigen gemeenschap. Dit onderzoek zal de basis vormen voor de volgende stap: een avondvullende voorstelling of performatieve installatie.
“Dit project wil het krachtige culturele erfgoed dat onze voorouders ons hebben nagelaten zichtbaar maken – een erfenis die in ons voortleeft, maar nu sluimert, geduldig wachtend om gewekt te worden.”
Beeld: JB Strijk