‘’Pain doesn’t always scream. Every so often, it just sits there. Silently.’’
A Tribute to Everything That Breaks is een multidisciplinaire solo (±35 minuten) waarin geweld en erotiek zichtbaar worden gemaakt in een kleurrijke, psycho-dystopische wereld. Deze wereld is zowel fysiek, emotioneel, esthetisch als symbolisch – bekeken door het vrouwelijk gecodeerde anime-lichaam.
De performance – uitgevoerd door Yoko Haveman – onderzoekt de gebroken geest, het lichaam, en hoe vrouwenlichamen vaak op extreme manieren worden voorgesteld. Denk aan archetypes zoals de Onschuldige en de Tragische Verleidster – personages die vaak eindigen in zelfopoffering of instorting.
De voorstelling is geïnspireerd door het werk van illustrator Toshio Saeki, de anime Ghost In The Shell en Perfect Blue, en filosofen als Hannah Arendt en Simone de Beauvoir die schreven over destructie.
Via spel, stem en live gitaar laat deze performance niet alleen geweld en erotiek zien, maar luistert er ook naar. Het krijgt ruimte, wordt gevolgd, en komt tot leven via lichaam, stem en personage. Zo ontstaat er een nieuw personage – met een eigen fysieke taal van breuk en verzet.
De stem beweegt tussen hoge, scherpe tonen en diepe, rauwe uitademingen, verweven met live gitaar en een psychedelisch decor. Dans, geluid, licht en scenografie zijn geïnspireerd op de overdreven dramatiek en het expressieve kleurgebruik van anime.
Deze elementen samen laten zien dat we geweld en erotiek niet hoeven te vermijden. Door ze recht aan te kijken, kunnen we ermee werken en er zelfs kracht uit halen.
A Tribute to Everything That Breaks is een ode aan een nieuwe manier van kijken naar het vrouwelijke lichaam – in al haar vormen en veranderingen. En een uitnodiging om breken niet te zien als falen, maar als een helder moment. Een kans om te groeien.